dinsdag 2 augustus 2011

Zion Nationaal Park

Vanmorgen weer wakker geworden onder een strakblauwe hemel met een mooi zonnetje.
De temperatuur is hier heerlijk. Doordat we nu Utah zijn hebben we er weer een uur bij. Nu dus 8 uur tijdsverschil met Nederland. Daardoor hebben we nu tot 21.00 uur licht en het is heerlijk buiten zitten.
Vanmorgen vertrokken naar Zion. Wij kwamen van de Bryce kant en dan moet je door een tunnel van 1,2 mijl maar met een RVs is dat toch weer even iets anders.
Voordat je het Park ingaat staat als je groter bent dan .... ga je onder escorte. Wat moeten wij ons daarbij voorstellen. Het lijkt mij geweldig. Met 5 RVs tegelijk een stoer mannetje voorop en een stoer mannetje erachter aan. Dat willen wij mee maken. 15 dollar kost het om door de tunnel te mogen dat is dan wel een retour. Een escorte kost tenslotte geld. Spannend!
Wij komen aan bij de tunnel geen stoere man maar een mooie Amerikaanse Lady volgens de mannen. We krijgen instructies. In het midden van de tunnel rijden zodat je de zijkant niet raakt en langzaam rijden. Door haar walkie talkie zegt ze tegen haar collega aan de andere kant van de tunnel dat er een RVs aankomt en dat hij het daar even tegen houdt. Daar gaan we achter een rij auto's aan de donkere tunnel door.
Niks geen escorte met toeters en bellen gewoon ff door de walkie talkie dat we eraan komen.
We hebben in één keer een parkeerplek en gaan met de shuttle bus verder.Het is allemaal perfect geregeld. Het hele park is auto luw. 8 opstap plaatsen en elke 10 minuten vertrekt er een bus.
Wij stappen het laatste station uit voor een wandeling, de 2 mijl durende Riverwalk. Best een leuke wandeling onder aan de rivier maar "niet echt" volgens de kids. Een gewoon pad met een hekje veel te netjes. Het is wel bloed heet. Met tacoyo zweet ik minder.
Waren we gisteren helemaal verrukt van de knabbeltjes en babbeltjes vandaag worden we verwelkomt door squirrel's (grondeekhoontjes) heel schattig zo op het oog. Maar ze kwamen uit alle hoeken en gaten, vochten samen. En als je even niet oplette grepen ze je de spullen uit de tas. Bij een vrouw die druk foto's aan het maken was greep zo'n beestje een plastic mapje met papieren uit de tas. Ik zag het gebeuren samen met haar er achter aan hij vloog de struik in en liet het gelukkig vallen. Volgens mij zit hier een bende achter hahaha die leren de Squirrel tasjes roven. Op stiekem voeren staat een boete van 100 dollar!
Wij weer terug de bus in. Eigenlijk wilde ik nog wel een halte doen maar de rest was niet zo voor. De buschauffeur vertelde onderweg enthousiast over de canyon en vond dat je de Weeping Rock wel gezien moest hebben. Op het plaatje een hele waterval en een huilende rots zie je tenslotte ook niet elke dag. Gustav gaf de doorslag toch maar even kijken. Die kwart mijl was wel loodrecht omhoog dat had hij er niet bij gezegd. En helaas de Rock was uit gesnotterd het was her en der een traantje. Het zag er wel verdrietig uit maar daar was dan ook alles mee gezegd volgens Gustav en Marjolijn. Onderweg kregen Johan en ik de tegenprestaties te horen. Johan verplicht de kolonisten van Katan, Marina eerst een half uur zwemmen en dan rummikub. Tja voor wat hoort wat.

Geen opmerkingen:

Een reactie posten