Death Valley and the engine went death...

Na Vegas op naar Yosimite NP. Dat was onze gedachte. Een reis via Death Valley naar Lone Pine daar overnachten en dan naar Yosimite. Na wat 'uitslapen' in Las Vegas op pad. Je gaat de warmte in dus we hebben ons goed voorbereid. Alle tanken vol.. extra water ingeslagen en op pad.
De tocht door Death Valley was mooi... weer een totaal ander gebied dan wat we allemaal al gezien hadden. Op een gegeven moment bevind je je 2000 meter hoogte en even later een stuk onder zee niveau. Dat laat zich dan ook zien door mooie zoutmeren. Drooggevallen meren met een bodem van zout.
So far so good... Als je de bodem hebt bereikt moet je ook weer omhoog... dat ging aanvankelijk prima... Waarschuwingsbord zet je airco uit om de motor maximale koeling te kunnen geven... dat doen we dus maar. Houd de motor netjes op toeren en rem ook op de motor... ga je omhoog ... gebruik de 'towl/haul' instelling van de versnellingsbak... gaat ook goed. En toen opeens... terwijl alles op het dashboard op 'ok' staat (oliedruk, olietemp, water temp,...) net na een haarspeld bocht in een erg lastig te rijden gebied hik hik hik en stop.... Dat was toch wel zo'n beetje het nachtmerrie scenario. De RV stond gevaarlijk maar op zich zag het andere verkeer 'm wel staan. Buiten is het 45 graden... een motor die het niet meer doet. Wat nu.... het verkeer er maar omheen leiden... en nadenken euh cellphone bereik... forget it... We hebben gelukkig meer dan genoeg water. De airco werkt ook op de generator. Die gestart en gelukkig in de RV weer enige koeling. Een auto (die er nog niet eens zo heel veel langskomen) stopte om te vragen of ze konden helpen. Tja nummer van de verhuurder... geen telefoonbereik zoals ik zei dus... wat nu. Ik zou mee gaan naar het eerst volgende dorp volgens de kaart (40 miles....)en daar dan bellen met de verhuurder om te kijken wat we moeten doen. Tja da's ook nog al wat. Toen bedacht de dame dat het vorige punt met een benzinepomp ongeveer 5 mile terug was. Ik ben auto's van de ander kant aan gaan houden. De meeste stopten trouwens sowieso al... (USA is echt een vriendelijk land!) Een paar jongens (uit Parijs naar later bleek) zouden proberen bij de benzine pomp te bellen naar de verhuurder. Ze kwamen terug. Bellen ging lastig en ik moest hoe dan ook zelf bellen. Ik mee naar de bezine pomp. Marina en the kids in the middle of nowhere.. midden op de weg achterlatend.... Bij het tankstation bleek alleen satalite telefoon aanwezig te zijn. En ach laat je daar nu geen 0800 nummers mee kunnen draaien. Dan de parkwachter maar gebeld. De dame van het tankstations (ook weer erg vriendelijk) belde met de parkranger: RV dangerous point middle of the road... De parkranger zou bellen met de verhuurder en terug bellen naar het tankstation. Poeh... dat ging er op lijken. De franse jongens (met z'n 4-en in de auto) twee waren er bij de camper achtergebleven om ruimte in de auto te maken voor mij en gingen daar met 45 graden op rotsen klimen... De ander twee keken wat moedeloos ... al dat gebel en er leek geen duidelijkheid te komen. Toen we wisten dat de parkranger aan de slag ging heb ik ze hartelijk bedankt en voorgesteld dat ze naar de camper terug zouden rijden. Marina zouden informeren en dat ik dan wel zou komen wanneer ik meer wist. De jongens waren inmiddels ook in de camper gegaan. 45 graden is idd erg warm en de airco op de 'genset' werkte nog steeds.
De parkranger belde terug en er zou vanuit Lone Pine een sleepwagen onze kant op komen. Nu moest ik nog weer naar de auto. De eigenaar van het benzine station wilde me wel terug brengen.... Ik heb 'm maar een mooie fooi gegeven. Belden kostte trouwens 3 dollar per minuut... (tja via satalite).
Ik was weer bij m'n gezinnetje... de airco deed het nog steeds.... en nu wachten.
Na ongeveer 2 uur na het stilvallen van de motor was de sleepdienst aanwezig. Met een echte sherif en al. Een RV op de sleepwagen is nog een heel gedoe. Even naar een vielige plek en toen moest de cardan-as nog verwijderd worden omdat ander de automaat naar z'n grootje gaat.
Tja en dan achter een sleepwagen naar Lone Pine... das best raar. Je rijdt wel maar kunt verder niet doen. In Lone Pine werden we naast een andere gestrande camper geplaatst op onze eigen Camping 'tranendal'. Even kijken of de motor weer wil starten... en ja hoor.... Volgens de garage een oververhitte brandstof pomp. Moet wel even naar gekeken woren. ... dat gaan ze morgen doen (vanaf 09.00 uur). Wij hebben even kennisgemaakt met onze lotgenoten en zijn gaan koken eten enz.
Nu we weer bereik hebben even gebeld met de verhuurder... alles via hun nu oke... morgen kijken naar de brandstof pomp en dan hopen we dat we weer verder kunnen... Je kunt niet zeggen dat we een saaie vakantie hebben...:-)